กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...มีเรื่องเล่าว่า
ในชั่วโมงคณิตศาสตร์ ขณะที่ครูยอดกำลังสอนเรื่องตรีโกณมิติ
เนื้อหาที่มีสูตรยุ่งยากและซับซ้อน
เด็กชายมนูญ ขาซ่าประจำห้องก็ถามโพล่งออกมาว่า
เด็กชายมนูญ “ครูครับ ทำไมผมต้องมานั่งเรียนอะไรยาก ๆ อย่างนี้ด้วย”
ครูยอดตอบ “เพื่อช่วยชีวิตคนนะสิ”
เด็กชายมนูญ ตัวแสบนั่งเงียบครู่หนึ่ง แต่ยังไม่ลดละความซ่าลง
แล้วตะโกนแบบเน้นเสียง ไม่เชื่อเหตุผลที่ครูยอดบอกอีกว่า
เด็กชายมนูญ “ครูครับ ตรีโกณมิตินี่นะ มันมีไว้ช่วยชีวิตคน”
ครูยอด “ใช่”
ครูยอดตอบหนักแน่น แต่นุ่มนวล ก่อนขยายความต่อว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น